هر دم تنهنجي ياد ستائي
برهه جون باهيون ٿي ڀڙڪائي.
اکين ۾ ٿي ويهه او ساجن!
روح رُٺل کي وڃ پرچائي.
چنڊ مثل آ چهرو تنهنجو،
چانڊوڪي ٿئي تنهنجي آئي.
ڏند سڄڻ جا موتين مالها،
ٽهڪ ڏيو ٿو خوب کلائي.
ٻول مٺا ڄڻ ماکي مصري،
جڏهن سهڻو ٿو ڳالهائي.
نرم هٿن سان جيڪي ڏيندين،
پيار جو تحفو دل ٿي ڀانئي.
جيئري جاني ڪر نه جدائي،
ائين ڪرڻ ٿو ڪين جڳائي.
خوابن ۾ تون خيالن ۾ تون،
تنهنجي محبت مچ مچائي.
ڪَٽبا ڪين وڇوڙا مون کان،
دل کي دل سان وڃ ته ملائي.
ڏور وڃين ڇو ويٺو آهين،
اچ ته مِلون اڄ ڀاڪر پائي.
پاڪ محبت پاڪ تمنا،
آس اها من الله پڄائي.
منهنجي عبادت حُسن جي پوڄا،
”شورو“ ويٺو دل وندرائي.
***
(24 آڪٽوبر 1991ع مسڻ وڏي)