هجر آندي وصال، جي موسم،
آ عجب هيل سال، جي موسم.
چار سوُ مھڪ آ گلابن جي،
آئي نيڻن نھال، جي موسم.
حسن ڀي پاڻ سان کڻي آيو،
رنگ، خوشبو، جمال، جي موسم.
من اندر جي بہ ڪائي ٿيندي آ،
خوبصورت خيال، جي موسم.
شاخ هڪ جا ٻئي پکي آهن،
ڄڻ ڪمال آ زوال، جي موسم.
شعر جي مند ڪنھن بہ شاعر لئہ،
آھ ساجن سنڀال، جي موسم.
ڇو نہ پنھنجي پرينءَ کي پيش ڪجي،
هي جمال ۽ ڪمال، جي موسم.
شال منھنجي وطن جي هر موسم،
”سوز“ بڻجي مثال، جي موسم.