جَرَ ڪجر تي ڪنول ٽڙيو، آهي،
خوب کان خوب تر لڳو، آهي.
حسن جي رنگ ۾ رتو شايد،
جو سڄو حسن ٿي پيو، آهي.
رات جي سانت ۽ اڪانت ۾،
ڄڻ ستارن جو سوجهرو، آهي.
سونھن هن جي ڏٺي پئي تارن،
چنڊ تن تي چِڙي ويو، آهي.
سڀ نظارا پڇڻ لڳا آهن،
ڦول آهي يا معجزو، آهي؟
ڀؤنر ڀيرا ڀرڻ لئہ ڇو نہ اچن،
حسن جو شاهڪار جو، آهي.
حسن هن جو ڏسي چيو شاعر،
ڇا غزل جو تہ مصرعو، آهي.
آھ ڌرتيءَ جي هنج ۾ پليو،
”سوز“ ان جو بہ ڪو حصو، آهي.