تنوير عباسيءَ جي ياد ۾
جند ڇڏيو، تنوير وڃي پيو،
جيئڻ هن کي راس نہ آيو،
موت سڏيو، تنوير وڃي پيو.
جيڪي لفظ ملن، تنھنجي نانءُ ڪجن،
پوري پوَن ڪين ڪي.
شاعر سونھن ورونھن جا، گڏجي سڀ لکن،
پوري پوَن ڪين ڪي.
ڳالھيون جيءَ جنسار جون، ڪيئن ڀلا وسرن،
پوري پوَن ڪين ڪي.
ماڻھو تنھن محبوب جون ڳالھيون ڇا ڳڻجن،
پوري پوَن ڪين ڪي.
تو تي ”سوز“ لکڻ لئہ عمريون کوڙ کپن،
پوري پوَن ڪين ڪي.