سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڪتاب گهر پاران نامياري شاعر ۽ نثرنگار سوز ھالائيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو ”من اندر جي موسم“ اوھان اڳيان حاضر آهي.
سوز ھالائيءَ جي هن مجموعي ”من اندر جي موسم“ ۾ غزل، گيت، وائي، ڪافي، نظم، آزاد نظم جون صنفون آهن. سوز پنھنجي شاعريءَ لاءِ چوي ٿو تہ: ”مان پنھنجي شاعريءَ جي اثر هيٺ رهيو آهيان، منھنجي شاعري نہ رڳو مون لاءِ پناه گاه آهي پر ذوق سليم جي تسڪين جو سامان ۽ اظھار جو وسيلو بہ آهي“.
ھي ڪتاب 2020ع ۾ سنڌي ادبي بورڊ، ڄامشورو پاران ڇپايو ويو، جنھن جي پي ڊي ايف ڪاپي ايم ايڇ پنھور انسٽيٽيوٽ آف سنڌ اسٽڊيز جي ٿورن سان اپلوڊ ڪري رھيا آھيون.
محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر (اعزازي)
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
مھاڳ: غزليات جي زمين ۾ گيتن جو گلستان
شاعر جي پاران: من اندر جي موسم
اکين ۾ نور جان، سوئي تہ آهي
جو بہ نيڻن ۾ خواب، ٿو چاهي،
صبح کي نرمل نظارن، جي تلاش،
عشق جو آهنگ، هڪڙو ئي تہ آ،
چپن تي ايترا تالا لڳا، ڇو؟
رات کي ماهتاب، ٿو گهُرجي،
اڳي وانگيان چپ سبيل، ڪونہ هوندا،
چمن ۾ خزان کي اچڻ، ڇو ڏجي،
اجالن کي انڌيرو، ڪونہ چئبو،
حادثن تي حادثا، وڌندا وڃن،
جَرَ ڪجر تي ڪنول ٽڙيو، آهي،
مان ملڻ توسان وري، آيو آهيان
زلف جانان تي لکيل، منھن جو غزل،
آرسيءَ ۾ ظھور منھن جو هو،
محب آيو آ ملڻ، منھنجي اڱڻ،
ڦول وانگي ٽڙي تہ ڏس، جانان،
ڏٺل جي خواب ها ڄڻ اڻ ڏٺل آهن اڃا تائين،
قربداريءَ جي وھِي، گذري وئي،
اڄ وري ڪٿ ڊائري، وسري وئي،
هڪ مسافر اوهان جي شھر ۾ آ،
مرڪي توکي ملڻ، اچي ويو آ،
چيٽ جي کيت جي سونھن پيئي سڏي،
آرسيءَ کي اکڙيون، وسري ويون!!
سار تنھنجي پرين ٿي ورَي وير جان،
حسن جو هر هڪ غزل، سھڻو لڳو،
مکڙيون گل ٿي پون، پوءِ ڇا کپي،
شھر جانان کي وسائي، ڇا ڪبو،
چنگ ڀلا ڪيئن چوريون چوريون،
صدائون رنگ لائڻ ۾، اڃا ڪي ڏينھن آهن،
وري هاڻ پٿر سان ٽڪرايو شيشا،
چڙهيو چنڊ آ پر سھائي نہ آهي،
قربداريءَ جا ملن، جيڪي ڪڻان،
پٿر جي بستين ۾ شيشا، ضرور ٽٽندا،
نيڻ پٿر ٿي ويا احساس پٿر ٿي ويا،
هميشہ نازنينن کي نزاڪت جي ضرورت آ،
نيڻن سدائين آ رکي نيڻن جي آرزو،
پٿرن جي شھر ۾ هڪ آشيان، گيتن جو آ،
هزارين خواب نيڻن ۾ سجيل آهن، سجيل آهن،
دور درشن وانگيان ديدار ٿيو،
عرفان: ڪار جي هڪ سيٽ تي ڪا ڪونجڙي، ويٺي هئي،
ڪڏهن دکن مان، ڪڏهن سکن مان
پپل تنھنجا پن ڇڻيو پٽِ پون،
اکيون جاڳن ٿيون، سارو لوڪ سمھي پيو،
سرتيون ڙي ساجن، جيڏيون ڙي جوڀن،
وريا واهوندا، رتا روهيڙا، سونھن لٿي آ ٿر تي،
اکيون نير رتيون،جهيرون جهيرون جيئڙو،
ڪونھي ڪڻو چھنب ۾، جهرڪيءَ ڪکن سان،
موسيقيءَ جو ماڳ، ماڻ تہ موسيقار ٿين،
ٻول اڃا ڪي ٻول، ايڏي چپ چڱي نہ آهي،
ماري مھجوري، وصل وصال جي مند ۾.
چنڊ بہ منڊجي ويندا، تارا سن ٿي ويندا،
اک مان لڙڪ وهي، جو بہ وهي،
مور اڏاڻا مور، ڪارونجهر جي ڪور جا،
بادل پئي برسيو، ويٺي سمنڊ ڏٺو،
لڳ لڳ ڏکڻ ڏيھي، مان نہ اچن پرڏيھي،
جمھوريت جو سج، روشن روشن سج،
تتر ٿو ٻولي، سرنھن جي ڦولار ۾،
ڪوئل ڪوڪاري، نيري نيري شام جو،
“ڪويءَ جي ڪٿا لاءِ ڪويءَ احساس”
تون ڄامن جو ڄام، تنھنجي در جا سڀ سلامي
جيڪي شاھ لطيف جا راڳي ويراڳي،
سونھن تنھنجي ڇونہ مان ساراهيان،
جيئن درد ملن دل بستن سان،
ماڻھو ڪو محبوب کلندي کلندي دلڙي کڻي ويو.
دونھين وانگر دکون دکون، تنھنجي هجر فراق ۾.
روز رهن ٿيون نيون نيون، ڳالھيون يار سڄڻ جون،
ساجن ياد پيوسين، سانول ياد پيوسين،
سڄي سنسار ۾ هڪڙو، قلندر لال سيوهاڻي،
مون کي پنھن جو پرين پرچائي ڏيو،
وسيا مينگهہ ملھار، آئي عجيبن اکڙيون ٺريون،
آيا عجيب آيا اسرار جي نموني،
ويڙا درد لھي، سور لھي، محب ملياسون،
جي رنگ پرينءَ جي رتيون رتيون،
جيڪر محب ملن تہ چوانِ، دل جا دفتر کولي کولي،
سارون سنڀالي رکيم، تون يار ياد آئين،
اکيون پير ڪري، ڀاڳ سڀاڳ ڪري،
تو وساري ڇڏيو، مون کان وسارڻ بہ نہ ٿيو،
اوهان جي شھر ۾ اچي ڇا ڪنداسون،
وسڪاري جا ڏينھن، ٿڌڙا ٿڌڙا ڏينھن،
محبوب جي ماڻن کي هيِ ڇا ٿي ويو آهي،
وئي خاڪ کائي، سڄڻ ڪھڙا ڪھڙا،
سمنڊ جي سپن جيان، بيحد اڃايل ٿا لڳن،
تنھنجي سونھن ورونھن جو، ساري گلشن تي،
ساجن صبح ويل، توکان پڻ سويل، خوشبو اچي ٿي،
تنھنجو خط مليو، مون کي ائين لڳو،
تنھنجي آئي سان، منھنجن خوابن جا،
جيڪي گيت لکيام، ويھي نما شام،
دروازي تي دستڪ ڏيئي آئي آ،
شفق رنگ وکيريا، منظر منظر تي،
مند آ مھڪار جي، آءُ پرين تون آءُ،
وايون، گيت، غزل، تنھنجي لاءِ لکيل،
چانڊوڪيءَ جي رات، گيت مليو سنگيت کي،
کليل آهي در، لياڪا هر هر، اوسيئڙي ۾ آهيان،
دروازو کليو رکجان، جيئن مان وري بہ اچان،
تنھنجي اڳيان مکڙي شرمائي،
چنڊ کي توڏي اماڻي، تنھن جي پاڙي،
مون جي سپنا ڏٺا، تنھنجي نيڻن سندا،
خوشبو خوشبو خواب، چنڊ پرينءَ جي پار کڻي ويو،
خواب ڇڏي خوشبوءِ کڻي ويا، گيت پرينءَ جي پار جا،
شام جو هڪڙو پکي، لاتڙيون مٺڙيون لنوي ٿو،
روز ڏسن ٿا، خواب اوهان جا،
عيد جي چنڊ جان گهڻو ڳوليم،
اوهان ملڻ ڇڏي ڏنو، اسان کلڻ ڇڏي ڏنو،
کنياتي خبر ڪئي، چپن ۾ چئي،
لڳڙو واءُ اتر، ڄاڻ تہ نسريو سر،
اڃا بہ ويجهو آءُ پرين تون، اڃا بہ ويجهو آءُ،
تو تہ چيو هو برساتن ۽ چانڊوڪين ۾ ملنداسين،
شادي وهانءَ جا ڳيچ/ ثقافتي گيت
گلن واري ٽاريءَ تان مان گل چونڊيندي اچان،
مون ڏي جيجل موڪليو، مون ڏي اباڻن موڪليو،
ڳيچ خوشيءَ جا ڳايون اسين،
تنھنجي رنگن نئون رنگ لاتو،
آئي ڙي آئي، آئي رت بسنت جي،
ٻولي مٺي ٻولي، ٻولي مٺڙي ماءُ جي،
چنڊ آهي چمڪيو، نيري پاڻيءَ تي،
گيتن جا گل ٽڙي پيا، خوشبو گهلي پئي آ
وس وس بادل وس! منھنجي دلبر ديس تي،
روپ تنھنجا سڀئي شال روشن رهن،
ڳايون ڳايون گيت خوشيءَ جا ڳايون،
آزاديءَ جو گيت سريلو، آزاديءَ جو گيت،
سائين مخدوم طالب المولى جي ياد ۾
شھيد محترمہ بينظير ڀٽو جي ياد ۾
سائين مخدوم محمد امين فھيم جي ياد ۾
ملڪہ ترنم نورجھان جي ياد ۾
ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.
