چنڊ بہ منڊجي ويندا، تارا سن ٿي ويندا،
شاعر جي خاموش ٿيو.
گيت غزل واين جا رنگ لھي ويندا،
شاعر جي خاموش ٿيو.
رنگ رتا احساس سڀ بي رنگ ٿي ويندا،
شاعر جي خاموش ٿيو.
شعرن جي شيشن تي زنگ لڳي ويندا،
شاعر جي خاموش ٿيو.
هنجن جي تلاءِ تي ڪنگ اچي ويندا،
شاعر جي خاموش ٿيو.
”سوز“ صحبت وارا سارا سنگ ٽٽي ويندا،
شاعر جي خاموش ٿيو.