ماڻھو ڪو محبوب کلندي کلندي دلڙي کڻي ويو.
خلوت خاص ۾ جنھن کي خالق خلقيو خوبان خوب،
واه! واه! دل کي وڻي ويو.
موتئي جھڙو مرڪڻو، مکڙين جيئن محجوب،
بڻجي دل جو ڌڻي ويو.
سڀئين پرئين آ سانولڙو، محبوبن محبوب،
ڏيئي قرب ڪڻي ويو.
حسن سدائين عشق جو آهي ”سوز“ رهيو مطلوب،
مام مجازي هڻي ويو.
ماڻھو ڪو محبوب،
کلندي کلندي دلڙي کڻي ويو.