پٿرن جي شھر ۾ هڪ آشيان، گيتن جو آ،
ڌوپ کي ڄڻ ڪو ملي ويو سائبان، گيتن جو آ.
سنگ بازن، تنگ نظرن جو وڌي ويو انگ آ،
مون جڏهن کان جوڙيو پنھنجو مڪان، گيتن جو آ.
منھنجي گهر تي ٿي جڏهن الھام جي بارش وسي،
ٿو ائين محسوس ٿئي ڪو گلستان، گيتن جو آ.
تيز تر طوفان پٿر سڀ ملي هڪ ٿي ويا،
ڄڻ لڳي ٿو اڄ وري ڪو امتحان، گيتن جو آ.
ناھ بوتل ڪو گلاس ۽ ايشٽري سگريٽ جي،
ميز منھنجي تي رڳو ئي گلعدان گيتن جو آ.
”سوز“ منھنجي هيءَ بستي ڇانوَ لئہ ترسي پئي،
ڌر تتل ڌرتيءَ تي سايو پر اڃان، گيتن جو آ.