چڙهيو چنڊ آ پر سھائي نہ آهي،
لڳي ٿو اها ويل، آئي نہ آهي.
وڏي واڪ واٽن تي واڪا ڪياسين،
مگر ڪنھن بہ وائي، ورائي نہ آهي.
سنجهي سان ئي سورٺ روئي ۽ رڙي ٿي،
اڃا تند ٻيجل، ٻرائي نہ آهي.
سريلو نہ سڏبو ۽ چارڻ نہ چئبو،
سرن ساڻ جنھن جي، سچائي نہ آهي.
گهڙي ترس! محفل اڃا مست ٿيندي،
“جمن” شاھ جي وائي، ڳائي نہ آهي.
سڄي رات سرندو بہ سرندو ئي رهندو،
اگر تند تي بند، ڪائي نہ آهي.
قدر ”سوز“ ڪھڙو سُرن جو انھن کي،
جنين راڳ سان لنوُ، لڳائي نہ آهي.