ڪيڏو ڏينھن جهڙالو آهي،
پوءِ بہ روح اتالو آهي.
نيل آڪاش جي مک سمک جو،
رنگ ۽ روپ نرالو آهي.
دل جي ڌرتي ٺوٺ لڳي ٿي،
اک جو امبر آلو آهي.
سانوڻ سھڻا ويس ڪيا پر،
من آڳنڌ اٻالو آهي.
گهور گهٽا ۾ سورج ڀاسي،
ڪنوار جي ڪن جو والو آهي.
ڪنھن رولاڪي بادل وانگر،
منھنجو من پورالو آهي.
نينھن اسان جو نالو سائين،
”سوز“ تہ هڪڙو حوالو آهي.