محب آيو آ ملڻ، منھنجي اڱڻ،
ڪي تہ دلداريون ڏيڻ، منھنجي اڱڻ.
ٿي ويو خوشبوءِ هي سارو صحن،
واءُ گهليو آ ڏکڻ، منھنجي اڱڻ.
حسن جي آهي حويلي او هوا!
تيز تر ڇڏ تون گهلڻ، منھنجي اڱڻ.
اڳ ۾ هن کان خوب خوشبو ٿي اچي،
واه! جو هن جو اچڻ، منھنجي اڱڻ.
قرب جي ڪوئل اچي من لام تي،
لاتيون مٺڙيون لنوڻ، منھنجي اڱڻ.
چنڊ روشن دان مان لياڪا وجهي،
نيٺ آيو آ ڏسڻ، منھنجي اڱڻ.
پرھ جي ٿڌڙي هوا آئي کڻي،
ڦول تحفي ۾ ڏيڻ، منھنجي اڱڻ.
ڦول لامن تي وري ساوا ٿيا،
”سوز“ آيا اڄ سڄڻ، منھنجي اڱڻ.