ماسٽر فيروز گل جي ياد ۾
نھاري نيڻ ٿڪجي پيا، انھن لئہ انتظارن ۾.
اکين ۾ خواب ها جيڪي، اکين ۾ ئي ويا رهجي،
رهن ٿا خواب خوابن سان، اکين جي آبشارن ۾.
اماسي رات ۾ اڪثر، اداسي دل ٿئي ويتر،
ستارن جي سھائي آھہ، رهجي وئي ستارن ۾.
اهي محبوب ماڻھو جي عقابن جان ويا اڏري،
نماڻا نيڻ ڳولن ٿا، اهي نرمل نظارن ۾.
بھارون بيوفا آهن، اسان جِي بس بھارن کان،
بھارن بيوفائي آ ڪئي، اڪثر بھارن ۾.
لکيو جو ”سوز هالائي“ غزل ”فيروز“ جي نالي،
سدائين ڳائبو رهبو، خزائن ۽ بھارن ۾.