طرحي غزل
دوستي ياري اڳي واري ڪٿي،
ناھہ يارن ۾ رهي ياري ڪٿي.
شاعريءَ جو آ سفر جاري اڃا،
دوستيءَ جو پر سفر جاري ڪٿي.
بيوفا ماڻھن بہ آ تسليم ڪيو،
”هاڻ يارن ۾ وفاداري ڪٿي.“
شھر جانان ۽ غزل جي شھر ۾،
حُسن جي هٻڪار چوڌاري ڪٿي.
هيل پڻ هڪ بوند برسي ڪانہ ڪا،
ٿر ڌرتي جي ٺري واري ڪٿي.
وقت واهڙ وانگيان وهندو وڃي،
ڀاڳ پنھنجي واڳ آ واري ڪٿي.
ڀيروي ڪثرت ۾ پيئي ڳائجي،
سنڌڙو، راڻو ۽ ڪوهياري ڪٿي.
شاهراهن تي نہ ڳوليو ”سوز“ کي،
هاڻ دلدارن ۾ دلداري ڪٿي.