اجالن کي انڌيرو، ڪونہ چئبو،
اوَيرن کي سويرو، ڪونہ چئبو.
سدائين رات کي آ رات چئبو،
”صبح“ کي شام ويرو، ڪونہ چئبو.
وڏيري کي وڏيرو چئو ڀلي پر،
ننڍيري کي ننڍيرو، ڪونہ چئبو.
وڏي عرصي پڄاڻان ٿا ملو ”ير“،
انھيءَ ڀيري کي ڀيرو، ڪونہ چئبو.
رسڻ پرچڻ وري هر هر رسڻ آ،
اهو نينھن جو نبيرو، ڪونہ چئبو.
رقيبن جي جتي بستي ۽ مستي،
اتي پِريَن جو پيرو، ڪونہ چئبو.
محبت جي پڙهي تسبيح جو ٿو،
اهو ئي من جو ميرو، ڪونہ چئبو.
گداز ۽ ”سوز“ جنھن دل ۾ نہ آھہ،
اهو دلدار ديرو، ڪونہ چئبو.