اڄ وري ڪٿ ڊائري، وسري وئي،
ڪٿ الاجي آ ڪِري، وسري وئي.
خوشنما رنگن ۽ ورقن جي اندر،
پيار واري شاعري، وسري وئي.
ڄڻ تہ ڪنھن نازڪ نويلي نار کي،
دوهري ڪا ست سِري، وسري وئي.
ڪاش! اهڙي جاءِ تي پھتي هجي،
جت اڳي انگشتري، وسري وئي.
ڊائري ۽ شاعري جي سوچ ۾،
راڳڻي ڀاڳيسري، وسري وئي.
رات وارا گهنج ڪپڙن تي رهيا،
”استريءَ“ کي استري، وسري وئي.
شاعري، جا ”سوز“ دل ۾ بند آ،
ڇا ٿيو جو ڊائري، وسري وئي.