ايذائن جي اڻ ڄاڻن، کي،
آڳ لڳي تن ايوانن، کي.
ويرانن ڏي واٽ وڃي ٿي،
ڪو تہ ٻڌائي، بيگانن کي.
هٿ سمورا زخمي زخمي،
ڪير سجائي گلدانن، کي.
ماڻھو سيئي مھان ٿين ٿا،
روڪن جي ٿا طوفانن کي.
ديس دروهين زندہ رکيو،
زنجيرن ۽ زندانن کي.
روڪي ڪوبہ نہ سگهيو آهي،
جان ڏيڻ کان پروانن کي.
وطن وساري ٿيا اڻاسا،
حيف هجي تن نادانن کي.
”سوز“ سدائين ياد رهن ٿا،
جن بہ وَسايو ويرانن کي.