ارپنا
پر نہ ٿو پوري پوان مان ڇا ڪريان،
نا مڪمل نظم هي آهي اڃان،
آھ سو ”امداد“ جي ان سٽ جان،
جا نہ دوهو ۽ نہ نوحو ٿي سگهي،
نظم هي پورو ٿئي تہ ڪيئن ٿئي؟
نظم هن کي لفظ ٿا گهرجن گهڻا،
ايترا سارا اکر آڻيان ڪٿان؟
ڪيئن سو دوهو ٿئي نوحو ٿئي،
نظم هي ڄڻ ڪو اڌورو خواب آ،
ڪنھن وساريل وقت جو احساس آ،
عڪس آهي ڪنھن اڌوري آس جو،
هجر جي گذري وڃڻ جي آس جو،
وصل جي موسم اچڻ جي آس جو،
مکڙيون گل ٿي پوڻ جي آس جو،
من اندر جي ڪاش! ڪا موسم اچي،
نظم هي جيڪر مڪمل ٿي پوي،
نظم هي توڙي اڌورو نظم آ،
پوء بہ هن جي نام سان منسوب آ.