جمھوريت جو نوحو
سنڌ ڌرتيءَ جي عظيم نياڻي
”نئين ديري جي او شھزادي!“
تو جا جوت جلائي آهي،
تو جا مشعل ٻاري آهي،
جمھوريت بحاليءَ جي،
امن جي ۽ خوشحاليءَ جي،
بيشڪ تنھن ۾ لاٽ لٿي آ.
ڪاري ڪاري رات کٽي آ،
اجري اجري باک ڦٽي آ،
روشن روشن سڄ نڪتو آ،
۽ سو سورج جڳ ڏٺو آ.
محترمہ عظِيم آهين جو،
تنھنجي عظمت کي عظمت پڻ،
آھہ جهڪي سلام ڪئو
مائرن پنھنجن پٽڙن تي،
تنھن جو نرمل نانءُ رکيو
شاعر نوحو لکيو جو
۽ نوحي ۾ هينئن چيو
جي ديس مٿان قربان ٿين ٿا
امر اهي انسان ٿين ٿا
سورج وانگي پاڻ جلائي،
جڳ ساري کي روشن ڪن ٿا،
محترمہ! او محترمہ! او سائڻ!
تنھنجي لال لھوءَ مان جي گل ٽڙن ٿا
سي ڪومائجي مور نہ سگهندا
هر پل تازا تازا رهندا
خوشبو ڦھلائيندا رهندا
جيسين سوچ سلامت آهي
جيسين لوچ بہ زندہ آهي
تنھن جو نالو زندہ رهندو،
هر حوالو زندہ رهندو،
شھيد مور نہ مرڻا آهن،
ور ور ڏئي ورڻا آهن.
×