ڪونہ ايندو،
ڇو نہ، ايندو.
ايترو دل،
رو نہ ايندو.
نيڻ آلا،
ڌو نہ، ايندو.
او! کنياتا،
چوءُ نہ ايندو.
هو نہ آيو،
فون ايندو.
”سوز“ ساريو،
سو نہ ايندو.
(تجرباتي غزل)
شاعري
من اندر جي موسم
سوز ھالائيءَ جي هن مجموعي ”من اندر جي موسم“ ۾ غزل، گيت، وائي، ڪافي، نظم، آزاد نظم جون صنفون آهن. سوز پنھنجي شاعريءَ لاءِ چوي ٿو تہ: ”مان پنھنجي شاعريءَ جي اثر هيٺ رهيو آهيان، منھنجي شاعري نہ رڳو مون لاءِ پناه گاه آهي پر ذوق سليم جي تسڪين جو سامان ۽ اظھار جو وسيلو بہ آهي“.
- 4.5/5.0
- 37
- 9
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- سوز ھالائي
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌسلامت پاران
- ڇپائيندڙ پاران
- ارپنا
- مھاڳ: غزليات جي زمين ۾ گيتن جو گلستان
- شاعر جي پاران: من اندر جي موسم
- غزليات
- اکين ۾ نور جان، سوئي تہ آهي
- هجر آندي وصال، جي موسم،
- جو بہ نيڻن ۾ خواب، ٿو چاهي،
- صبح کي نرمل نظارن، جي تلاش،
- عشق جو آهنگ، هڪڙو ئي تہ آ،
- چپن تي ايترا تالا لڳا، ڇو؟
- پيارن کان، پڇي ڏسجو،
- ايذائن جي اڻ ڄاڻن، کي،
- رات کي ماهتاب، ٿو گهُرجي،
- اڳي وانگيان چپ سبيل، ڪونہ هوندا،
- چمن ۾ خزان کي اچڻ، ڇو ڏجي،
- اجالن کي انڌيرو، ڪونہ چئبو،
- طرحي غزل
- طرحي غزل
- حادثن تي حادثا، وڌندا وڃن،
- جَرَ ڪجر تي ڪنول ٽڙيو، آهي،
- چنڊ ايڏو حسين، ڪونھي ڪو،
- مان ملڻ توسان وري، آيو آهيان
- زلف جانان تي لکيل، منھن جو غزل،
- آرسيءَ ۾ ظھور منھن جو هو،
- محب آيو آ ملڻ، منھنجي اڱڻ،
- طرحي غزل
- ڦول وانگي ٽڙي تہ ڏس، جانان،
- چاهتون، ڏسنديون رهيون،
- ڏٺل جي خواب ها ڄڻ اڻ ڏٺل آهن اڃا تائين،
- قربداريءَ جي وھِي، گذري وئي،
- خواب موسم بھار جان آهن،
- دوست چون ٿا ”سوز“ پراڻن،
- اڄ وري ڪٿ ڊائري، وسري وئي،
- هڪ مسافر اوهان جي شھر ۾ آ،
- روز تو لاءِ شعر ٿو ٺاهي،
- مرڪي توکي ملڻ، اچي ويو آ،
- ياد تازي هوا، کڻي آئي،
- چيٽ جي کيت جي سونھن پيئي سڏي،
- آرسيءَ کي اکڙيون، وسري ويون!!
- سار تنھنجي پرين ٿي ورَي وير جان،
- حسن جو هر هڪ غزل، سھڻو لڳو،
- مکڙيون گل ٿي پون، پوءِ ڇا کپي،
- شھر جانان کي وسائي، ڇا ڪبو،
- چنگ ڀلا ڪيئن چوريون چوريون،
- آمراڻي دور تي لکيل
- رات اڃا بہ انڌاري، آهي،
- صدائون رنگ لائڻ ۾، اڃا ڪي ڏينھن آهن،
- وري هاڻ پٿر سان ٽڪرايو شيشا،
- چڙهيو چنڊ آ پر سھائي نہ آهي،
- قربداريءَ جا ملن، جيڪي ڪڻان،
- پٿر جي بستين ۾ شيشا، ضرور ٽٽندا،
- نيڻ پٿر ٿي ويا احساس پٿر ٿي ويا،
- هميشہ نازنينن کي نزاڪت جي ضرورت آ،
- نيڻن سدائين آ رکي نيڻن جي آرزو،
- پٿرن جي شھر ۾ هڪ آشيان، گيتن جو آ،
- هزارين خواب نيڻن ۾ سجيل آهن، سجيل آهن،
- طرحي غزل
- دور درشن وانگيان ديدار ٿيو،
- ڪيڏو پيارو آهي جيون،
- سونھن ورنيون اکيون،
- ڪيڏو ڏينھن جهڙالو آهي،
- ڏينھن لڳي ٿو رات، جيان،
- چاهتن جي شھر ۾،
- سانوري او سانوري،
- مون چيو دير آ،
- ڪونہ ايندو،
- عرفان: ڪار جي هڪ سيٽ تي ڪا ڪونجڙي، ويٺي هئي،
- طرحي غزل
- طرحي غزل
- وايون
- ڪڏهن دکن مان، ڪڏهن سکن مان
- پپل تنھنجا پن ڇڻيو پٽِ پون،
- اکيون جاڳن ٿيون، سارو لوڪ سمھي پيو،
- سرتيون ڙي ساجن، جيڏيون ڙي جوڀن،
- وريا واهوندا، رتا روهيڙا، سونھن لٿي آ ٿر تي،
- اکيون نير رتيون،جهيرون جهيرون جيئڙو،
- ڪونھي ڪڻو چھنب ۾، جهرڪيءَ ڪکن سان،
- موسيقيءَ جو ماڳ، ماڻ تہ موسيقار ٿين،
- ٻول اڃا ڪي ٻول، ايڏي چپ چڱي نہ آهي،
- ماري مھجوري، وصل وصال جي مند ۾.
- چنڊ بہ منڊجي ويندا، تارا سن ٿي ويندا،
- اک مان لڙڪ وهي، جو بہ وهي،
- مور اڏاڻا مور، ڪارونجهر جي ڪور جا،
- بادل پئي برسيو، ويٺي سمنڊ ڏٺو،
- لڳ لڳ ڏکڻ ڏيھي، مان نہ اچن پرڏيھي،
- جمھوريت جو سج، روشن روشن سج،
- تتر ٿو ٻولي، سرنھن جي ڦولار ۾،
- ڪوئل ڪوڪاري، نيري نيري شام جو،
- “ڪويءَ جي ڪٿا لاءِ ڪويءَ احساس”
- ڪافيون
- تون ڄامن جو ڄام، تنھنجي در جا سڀ سلامي
- جيڪي شاھ لطيف جا راڳي ويراڳي،
- دلدار، ڪڏهن ايندين،
- سونھن تنھنجي ڇونہ مان ساراهيان،
- جيئن درد ملن دل بستن سان،
- ماڻھو ڪو محبوب کلندي کلندي دلڙي کڻي ويو.
- سر ڀيروي ۾ لکيل
- دونھين وانگر دکون دکون، تنھنجي هجر فراق ۾.
- تنھنجي رمز عجب رنگ لايو،
- روز رهن ٿيون نيون نيون، ڳالھيون يار سڄڻ جون،
- ساجن ياد پيوسين، سانول ياد پيوسين،
- سڄي سنسار ۾ هڪڙو، قلندر لال سيوهاڻي،
- مون کي پنھن جو پرين پرچائي ڏيو،
- وسيا مينگهہ ملھار، آئي عجيبن اکڙيون ٺريون،
- آيا عجيب آيا اسرار جي نموني،
- ويڙا درد لھي، سور لھي، محب ملياسون،
- جي رنگ پرينءَ جي رتيون رتيون،
- جيڪر محب ملن تہ چوانِ، دل جا دفتر کولي کولي،
- سارون سنڀالي رکيم، تون يار ياد آئين،
- اکيون پير ڪري، ڀاڳ سڀاڳ ڪري،
- تو وساري ڇڏيو، مون کان وسارڻ بہ نہ ٿيو،
- اوهان جي شھر ۾ اچي ڇا ڪنداسون،
- وسڪاري جا ڏينھن، ٿڌڙا ٿڌڙا ڏينھن،
- محبوب جي ماڻن کي هيِ ڇا ٿي ويو آهي،
- وئي خاڪ کائي، سڄڻ ڪھڙا ڪھڙا،
- سمنڊ جي سپن جيان، بيحد اڃايل ٿا لڳن،
- گيت رنگ
- هجر وصال جا گيت
- تنھنجي سونھن ورونھن جو، ساري گلشن تي،
- ساجن صبح ويل، توکان پڻ سويل، خوشبو اچي ٿي،
- تنھنجو خط مليو، مون کي ائين لڳو،
- تنھنجي آئي سان، منھنجن خوابن جا،
- جيڪي گيت لکيام، ويھي نما شام،
- دروازي تي دستڪ ڏيئي آئي آ،
- شفق رنگ وکيريا، منظر منظر تي،
- لوڪ گيت
- مند آ مھڪار جي، آءُ پرين تون آءُ،
- شام لٿي سرمئي آ،
- وايون، گيت، غزل، تنھنجي لاءِ لکيل،
- چانڊوڪيءَ جي رات، گيت مليو سنگيت کي،
- کليل آهي در، لياڪا هر هر، اوسيئڙي ۾ آهيان،
- دروازو کليو رکجان، جيئن مان وري بہ اچان،
- تنھنجي اڳيان مکڙي شرمائي،
- چنڊ کي توڏي اماڻي، تنھن جي پاڙي،
- مون جي سپنا ڏٺا، تنھنجي نيڻن سندا،
- خوشبو خوشبو خواب، چنڊ پرينءَ جي پار کڻي ويو،
- خواب ڇڏي خوشبوءِ کڻي ويا، گيت پرينءَ جي پار جا،
- رت ڦري آ، هاڻ وري آ،
- شام جو هڪڙو پکي، لاتڙيون مٺڙيون لنوي ٿو،
- روز ڏسن ٿا، خواب اوهان جا،
- عيد جي چنڊ جان گهڻو ڳوليم،
- اوهان ملڻ ڇڏي ڏنو، اسان کلڻ ڇڏي ڏنو،
- ”موسمي گيت“
- کنياتي خبر ڪئي، چپن ۾ چئي،
- ٿر جو گيت
- ڍٽ جو ڪو ڍاٽيئڙو آهي،
- لڳڙو واءُ اتر، ڄاڻ تہ نسريو سر،
- اڃا بہ ويجهو آءُ پرين تون، اڃا بہ ويجهو آءُ،
- تو تہ چيو هو برساتن ۽ چانڊوڪين ۾ ملنداسين،
- شادي وهانءَ جا ڳيچ/ ثقافتي گيت
- ڳاڙهي ڳاڙهي کٽ،
- من اڱڻ وڄن شرنايون،
- گلن واري ٽاريءَ تان مان گل چونڊيندي اچان،
- سھيل جو سھرو
- سھرو ثاقب جو
- ثقافتي ڳيچ
- مون ڏي جيجل موڪليو، مون ڏي اباڻن موڪليو،
- ڳيچ خوشيءَ جا ڳايون اسين،
- تنھنجي رنگن نئون رنگ لاتو،
- ٻارڙن جا گيت
- آئي ڙي آئي، آئي رت بسنت جي،
- ٻولي مٺي ٻولي، ٻولي مٺڙي ماءُ جي،
- پوپٽ پر ڦھلايا هوا ۾،
- مور ٽھوڪن ڪارونجهر تي،
- چنڊ آهي چمڪيو، نيري پاڻيءَ تي،
- گل اکين کي وڻندا آهن،
- گيتن جا گل ٽڙي پيا، خوشبو گهلي پئي آ
- وطن جا گيت
- وس وس بادل وس! منھنجي دلبر ديس تي،
- روپ تنھنجا سڀئي شال روشن رهن،
- ڳايون ڳايون گيت خوشيءَ جا ڳايون،
- ڏيئو جلائي رکجو سائين،
- آزاديءَ جو گيت سريلو، آزاديءَ جو گيت،
- رنگ خوشبو جمال جي موسم،
- سانوڻ سارنگ لالڻ بادل،
- نظم
- شاھہ دريا / پورالو دريا
- پورنماسي
- درياءَ توتي دانھن
- اماوس جو خواب
- منھنجي ڌرتي
- اداس ڪوئل
- جمھوريت جو نوحو
- منھنجو شھر
- غنيمت
- امن
- ڪويتائون
- ڪملا جي نانءُ
- هجر جي موسم
- سارون وسارون
- ساروڻيون
- ڀوڳنا
- جستجو
- ارپنا
- لاپتہ ماڻھن جو ليک
- ساروڻيون
- سائين مخدوم طالب المولى جي ياد ۾
- شھيد ڀٽو صاحب جي ياد ۾
- شھيد محترمہ بينظير ڀٽو جي ياد ۾
- سائين مخدوم محمد امين فھيم جي ياد ۾
- شيخ اياز جي ياد ۾
- تنوير عباسيءَ جي ياد ۾
- استاد بخاريءَ جي ياد ۾
- سائل لاکي جي ياد ۾
- عرفان مھدي جي ياد ۾
- ماسٽر فيروز گل جي ياد ۾
- ملڪہ ترنم نورجھان جي ياد ۾
- محمد يوسف جي ياد ۾
- وحيد عليءَ جي ياد ۾
- فوزيہ سومرو جي ياد ۾
- شفيع محمد جمن جي ياد ۾
- ڪافي ڍول فقير جي نالي
- صادق فقير جي ياد ۾
- سر جمن
- تاثرات
ڇو نہ، ايندو.
ايترو دل،
رو نہ ايندو.
نيڻ آلا،
ڌو نہ، ايندو.
او! کنياتا،
چوءُ نہ ايندو.
هو نہ آيو،
فون ايندو.
”سوز“ ساريو،
سو نہ ايندو.
(تجرباتي غزل)