شام جو هڪڙو پکي، لاتڙيون مٺڙيون لنوي ٿو،
صبح جو اڏري وڃي ٿو،
شام جو موٽي اچي ٿو.
ويٺو انب جي لام تي، آس ڪا آهي رکي،
صبح جو اڏري وڃي ٿو،
شام جو موٽي اچي ٿو.
محبتي ميوَن سندي ڪا، چاش چتونئڙي چکي،
صبح جو اڏري وڃي ٿو،
شام جو موٽي اچي ٿو.
هن پکيئڙي پيار واري، ساري آهي ڪا سکي،
صبح جو اڏري وڃي ٿو،
شام جو موٽي اچي ٿو.
”سوز“ ساري رات گهاري، هي پکي لالڻ لکي،
صبح جو اڏري وڃي ٿو،
شام جو موٽي اچي ٿو.