ياد تازي هوا، کڻي آئي،
ڇا تہ خوشبوءِ ڪا، کڻي آئي.
چاهتون پاڻ وٽ رکي آئي،
خواهشون بي پناھہ، کڻي آئي.
ياد جو داستان کڻي ويٺي،
حسرتون بي بھا، کڻي آئي.
منھنجي هڪ التجا جي عيوض ۾،
هوءَ بہ ڪا مدعا، کڻي آئي.
هوءَ الاجي تہ ڇا وٺي ويئي،
۽ الاجي تہ ڇا، کڻي آئي.
ٻارڙن جان هوا بہ هرکي پئي،
ڪا تہ مبھم ادا، کڻي آئي.
ويندي ويندي اها ڏئي ويئي،
”سوز“ لئہ سار جا، کڻي آئي.