چپن تي ايترا تالا لڳا، ڇو؟
دلين ۾ وسوسا ايڏا پيا، ڇو؟
اهو اسرار ڪو ڏاهو ٻڌائي،
ذهن ساڳيا مگر سوچون جدا، ڇو؟
جڏهن سرمد کي پيارن گل هنيا پئي،
ڀريندي آه! چيائين ايئن ڀلا، ڇو؟
ڪڏهن ان تي بہ سوچيو ڪونہ ويو آ،
گلين ۾ ”قيس“ تي پٿر وٺا، ڇو؟
اسان جنھن شھر کي محبت ڏني ٿي،
اتي نفرت ڀريا نعرا لڳا، ڇو؟
اجهو! ايڪيھين صدي در تاءِِ پھتي،
اسين اوڻيھين صديءَ وارا اڃا ڇو؟
اکين هوندي بہ ڪي نابين آهن،
ڏسن کولي اکيون آخر نہ ٿا، ڇو؟
اُلَن آڳين جيان جيڪي تتل ها،
ويا ٿي ”سوز“ سي پارا ٿڌا ڇو؟