بادل پئي برسيو، ويٺي سمنڊ ڏٺو،
سپ جو مُکُ کليو.
ڪيڏو پنھنجي پاڻ کان ساگر لڄي ٿيو،
سپ جو مُکُ کليو.
هڪڙي سُرڪ سپيءَ کي ڏيئي جو نہ سگهيو،
سپ جو مُکُ کليو.
توڙي آب اگوندرو پوءِ بہ پياسو،
سپ جو مُکُ کليو.
پاڻي پائي پاٽ ۾، ٻڏي ڪوھہ نہ مئو،
سپ جو مُکُ کليو.
”سوز“ سِپيءَ آ ساھ ڏئي، موتيءَ کي جنميو،
سپ جو مُکُ کليو.
ويٺي سمنڊ ڏٺو،
سپ جو مُکُ کليو.