سارون وسارون
وير جان آهي وري،
سرحدن کي سَر ڪري،
فاصلن کي طئہ ڪري،
من پڌر تائين بہ آئي،
هير بنجي دل جي در تي،
آھ جيئن دستڪ ڏني،
سآھہ ۾ سانڍيل هيون جي،
سي سڀئي ساعتون،
”آرسي“ سارون وسارون،
ڪر ڀڃي جاڳي پيون،
ڪونج وانگر پر پکيڙي،
سي اڏامڻ ٿيون لڳن،
مان انھن باندي پکين کي،
ٿو هوائن ۾ اڏاري،
موڪلي توڏي ڇڏيان،
هانوَ کي هلڪو ڪرڻ لئہ،
ساھ ۾ سانڍي رکڻ لئہ،
ڪجهہ بچائي ٿو رکان،
شال! توسان سي ملن،
۽ سنيھا ”سوز“ جا،
ترت پھچائي ڏين.