سانوڻ سارنگ لالڻ بادل،
هڪڙي مند جا ميوا آهن،
منھنجي مٺي محبوب وطن جا،
هي سڀ ”سوز“ حوالا آهن.
سانوڻ وري بہ آيو آهي،
مولى مينھن وسايو آهي،
ڌرتي وارن کي اڄ مالڪ،
پنھن جو پاڻ پسايو آهي،
درد وندن جو ديس وسي پيو،
دوست پيھي در آيو آهي.
منھنجي وطن سان رم جهم جي رت،
واه جو نينھن نڀايو آهي،
ڳايو ڳايو سارنگ ڳايو،
آيو آگم آيو آهي،
”سوز“ اسان جي من پڌر تي،
لالڻ ليئڙو پايو آهي.