سھرو ثاقب جو
محبوب مک تي مرڪن ٿا لاجواب، سھرا،
ريشم جيان ٿا جرڪن ٿي بي حجاب، سھرا.
گلشن جا ڦول سارا مھڪي پيا خوشيءَ ۾،
رابيل آه رقصان ڳائي گلاب، سھرا.
جيڪي بہ رنگ سونھن کي فطرت عطا ڪيا ها،
دراصل تن سڀن جو هي انتخاب، سھرا.
ڪيڏو نہ پراثر ۽ دلڪش نظر اچن پيا،
زلفن جي ڪيمخواب تي، سي نيم خواب سھرا.
بي حال، بدحواس ۽ حيران ٿي وڃي ها،
او ڪاش! جي ڏسي ها هي ماهتاب، سھرا.
سھرا ڀلي تہ ڪھڙا سھڻا سٺا هجن پر،
”ثاقب“ جي حسن آڏو ٿيا آب آب سھرا.
هي زرق برق سھرا، ڄڻ لوڪ گيت سنڌ جا،
ٺاهي نہ ”سوز“ سگهيو اهڙا پنجاب سھرا.
Ö
(ثاقب ابڙي جو سھرو)