استاد بخاريءَ جي ياد ۾
۽ مينھن وساڙا واريءَ تي،
جيئن ڏيئڙا ڏيئڙا ڏياريءَ تي،
ٿا سھڻا لڳن سنڌ ساريءَ تي،
جيئن سُر ڇِڙن ڪوهياريءَ جا،
تيئن گونجن گيت ”بخاريءَ“ جا.
جي سھڻا پاڻ سڏائن ٿا،
استاد کي سي پڻ چاهن ٿا،
ڪي ڳائن تہ ڪي وڄائن ٿا،
ڪي جهوميو جهمريون پائن ٿا،
پنھنجي سونھن جي سونھن وڌائن ٿا،
جيئن ڳائن گيت بخاريءَ جا،
تيئن گونجن گيت بخاريءَ جا.
اڄ ميلو آھہ بخاريءَ جو،
هر ويلو آھہ بخاريءَ جو،
هر محفل آھہ بخاريءَ جي،
۽ هر دل آھہ بخاريءَ جي،
هر رات بہ آھہ بخاريءَ جي،
هر بات بہ آھہ بخاريءَ جي.
سونھن موجود سدا موجود!
سنڌ موجود سدا موجود!