نوان مھاجر مجيري ۽ سنڌي ھاري
سنڌ جي تاريخ جي ھڪ دور ۾ فارسي ڳالھائيندڙ مغلن ۽ ترخانن جا خاص امير سنڌ ۾ حاڪم ھئا، يعني اھي فارسي ڳالھائيندڙ وڏيرا اسان جا مجيري بنيا. اسان جو فارسيءَ وارو استاد ھڪ لطيفو ٻڌائيندو ھو ته فارسي مجيريءَ جو ھاري سندس گھوڙيءَ کي وھنجارڻ لاءِ درياءَ تي ڪاھي ويو. اتفاق سان گھوڙي درياءَ ۾ ڪري پئي ۽ لڙھي وئي. سنڌي ھاري ويچارو، فارسي مجيري وٽ ڊڄندي ڊڄندي ويو. ھن ڇوٽ ۾ گھوڙي بابت پڇيس ته ”ڪجا بودي“ يعني ته ”گھوڙي ڪيڏانهن وئي؟“ سنڌي ويچاري سامھون سنڌي ٻوليءَ ۾ جواب ڏنو ته ”سائين سنجن سوڌي“. اھو جملو ٻڌي فارسيدان امير چيو ته ”چمي گوئي“ يعني ”ڇاٿو چوين؟“ سنڌي ھاري جواب ڏنو ته ”سائين! ائين ڦري (ڪُن ۾) جيئن ڀت ۾ ڏوئي!“
سو ڇا ٿيو ته مون واري ڳوٺ گڻنگ جي ڏاکڻي پاسي واري زمين انگريز سرڪار تحت پوليس کاتي ۾ خدمتون سرانجام ڏيڻ واري ڊپٽي صاحب کي عنايت ڪئي جيڪو ڪڏھين به آبادگارنه رھيو ھو. ان کي صبح جو اطلاع مليو ته سڀاڻي صبح جو مھاجر مجيري ٻني گھمڻ ايندو، ان ڪري ڪمدار ھارين کي چيو ته پنھنجي پنھنجي ڪم تي سوير پھچي وڃن. آخرڪار نئون مجيري اچي پھتو. ٻني گھمندي ڏٺائين ته ھڪ ھاري ڍڳن جي جوڙي سان بيٺو آھي، پر ھر ڪونه پيو ڪاھي. مجيري ان کي چيو ته”تم بيڪار ڪيون کڙي ھو، ھل ڪيون نهين چلاتي؟“ نئين مجيري کي سنڌي ھاريءَ جواب ڏنو ته ” سائين! ميرا ڏورڻا ٽوٽ گيا ھي، ڪمدار بنوا ڪي نهين ديتا.“ اتي مجيري ڪمدار کي گھرائي ڇنڊ پٽي ته ” اس ڪو ڊورنا بنوا ڪي دو!“