حيدرآباد ۾ علم خاطر گذاريل ڏکيا ڏينهن
ايم ايڊ ۾ داخلا ٿي وئي. ھاڻي ڇا ٿيو جو ان زماني ۾ ملندڙ ماھوار پگھار تعليم خاطر ڊگھي موڪل وٺڻ ڪري اڌو اڌ ٿي ويو. حيدرآباد ۾ رھڻ، ميس جي مانيءَ جا خرچ، ھڪ طرف انهن سببن جي ڪري ڏاڍو پريشان رھڻ لڳس. ان زماني ۾ منھنجو پيارو دوست نذرحسين لسڪاڻي حيدرآباد ۾ ھڪ جنرل انشورنس ڪمپني جو ريجنل مئنيجر ھو. سندس دفتر رسالا روڊ ڪوٽڙي والا چئمبر ۾ ھو. آئون اڪثر شامون سندس دفتر ۾ ڪچھري ڪندي گذاريندو ھوس.
جيئن ته نظر حسين لسڪاڻي منھنجو دل وارو دوست ھيو، اسين جھول جي پرائمري اسڪول ۾ گڏ پڙھياسين، ھو خود مون وانگر غريب ٻار ھو. پر پنھنجي بي انتها محنت ڪوشش بعد تمام سٺي آساميءَ تي نوڪري ڪندڙ ھو. نوڪري کان سواءِ ڇوٽڪي گھٽيءَ جي ھيٺين منهن وٽ سندس ھڪ ھئنڊيڪرافٽ جو دوڪان پڻ ھلندڙ ھو. سندس ڀائيوار حيدرآباد جو ھڪ واپاري ھو. ھن دوڪان تي سنڌي ڀرت جا نمونا، گج، چادرون وغيره به وڪامنديون ھيون. مونکي پنھنجي مالي وسائل بابت نذر حسين آڇ ڪئي ته آئون سندس دوڪان تان ڀرت جا پور پيل چادرون کڻي ڳوٺ اچان، اتي ڀرت ڀريندڙ ماين کي اھو ڪم ٻولي ڏيان ۽ ھر پندرھين ڏينهن تيار ٿيل چادرون وغيره اچي سندس دوڪان تي پھچايان. انهيءَ ڪم سان مونکي چڱي خاصي مالي مدد ٿي پئي.، جنهن ڪري گذرسفر ڪجھه آسان ٿي پيو. يار جي ھمت افزائي سان مونکي ھن حيدرآباد ۾، خاص ڪري ريشم گليءَ ۾ ڀرت جا نمونا گج، قميص جا گلا ۽ ٻيون شيون وڪڻڻ جي آڇ ڪئي. آئون آچر ڏينهن اھي نمونا کڻي ريشم گليءَ جي دوڪاندارن کي ڏيکاري وڪرو ڪرڻ ۾ ڪامياب ٿيندو ھوس. ان مان به ڪجھه قدر ڪميشن ملي ويندي ھئي. ايتري قدر جو حيدرآباد ۾ بس سروس اونرس ايسوسيئيشن جي ھڪ ھفتيوار اخبار جي سنڌي ڪالمن جي ڪتابت لاءِ ويندو ھوس. اتان به ڪجھه ڏوڪڙ ملي پوندا ھئا. اھڙي طرح گھر جي خرچ پکي ۾ ڪا به ڪمي ٿيڻ ڪونه ڏني.