فوج ۾ نوڪريءَ جا ڏينهن
آرمي جي يونٽ عموماً پنجن ڪمپنين ۾ ورهايل هوندي آهي.
هيڊ ڪوارٽر ڪمپني، الفا ڪمپني، بريو ڪمپني، چارلي ڪمپني ۽ ڊيلٽا ڪمپني هر ڪمپني جو انچارج هڪ ميجر هوندو آهي. هر ڪمپني ٽن کان چئن پلاٽون ۾ ورهايل هوندي آهي. سيڪنڊ ليفٽيننٽ شروع ۾ جڏهن ڪنھن يونٽ ۾ پوسٽ ٿيندو آهي ته انکي پلٽن جو انچارج ڪندا آهن. تنھن ڪري توهان عموماً ٻڌندا هوندا ته سينيئر آرمي آفيسر جڏهن به ڪنھن جونيئر جو تعارف ڪرائيندا آهن ته هينئن چوندا آهن ته منھنجي پلٽن جو آفيسر آهي. انھي جو مطلب ته اهو سينيئر آفيسر جڏهن هنجي پھرين پوسٽنگ پي ايم اي ڪاڪول کان پوءِ ان يونٽ ۾ ٿي هوندي، تنھنڪري چوندو آهي ته منھنجي پلٽن. آرمي آفيسر هميشه ڪيترو به سينيئر ٿي وڃي پر انجي سڃاڻ ان پلٽن يعني ان يونٽ جي نالي سان هوندي آهي. تنھن ڪري هو ان يونٽ جي هر آفيسر ۽ جوان کي هڪ گھر جو ڀاتي ڪري ڏسندا آهن.
يونٽ جي ڪمانڊ ليفٽيننٽ ڪرنل وٽ هوندي آهي. ٽو آءِ سي سيڪنڊ ان ڪمانڊ هميشه سينيئر ميجر ڪندو آهي جنھن جا عمومن پروموشن جا چانس گھٽ هوندا آهن. انجو اسٽاف ڪاليج به ڪيل ڪونه هوندو آهي.
ايدجوٽنٽ ڪيپٽن هوندو آهي، جيڪو يونٽ جو سڄو ڪاروبار هلائيندو ۽ لک پڙهه جو ڪم ڪندو آهي. ڪوارٽر ماسٽر ڪيپٽن هوندو آهي جيڪو يونٽ جي سئي ڌاڳي کان ويندي لنگر تائين هر شئي جو جوابدار هوندو آهي. هيڊ ڪلارڪ هميشه ٽو آءِ سي جي هيٺان هوندو آهي، باقي هر ڪمپني ۾ هڪ کان ٻه نائڪ يا حوالدار ڪلارڪ هوندو آهي.
منھنجي پوسٽنگ ڪوئيٽا ۾ 48 ڪمپوزٽ سنگلز يونٽ جي بريو ڪمپني ۾ لائنس نائڪ جي حيثيت ۾ هئي. ڪرنل صاحب مونکي پنھنجي دوستن وغيره جي ٽائپنگ لاءِ هميشه موڪليندو هيو. ويندو ته مان هڪ يا ٻن جي ٽائپنگ لاءِ هيم پر اڪثر چار کان پنج ميجر صاحبان پنھنجا پيپر تيار ڪري ويٺا هوندا هيا، مجبوراً سڀني جو ڪم ڪري پوءِ واپس يونٽ ورندو هيم. ڪرنل صاحب جو حڪم هوندو ته جيڪڏهن ليٽ اچين ته پھريان ٻه پيرڊ ڊيوٽي معاف . هڪ دفعي چار پنج ميجر صاحبان پنھنجو پنھنجو ڪم ڏئي پاڻ ويا ته ٿوري کان پوءِ انھن مان هڪ ميجر واپس آيو ۽ چيائين ته مھرباني ڪري منھنجا هي چار پنج پنا آهن ٽائيپ ڪري ڏي. ان ميجر جي نالي جي ته مونکي خبر ڪونه هئي، پر بيج تي ريجمينٽ جو نالو لکيل هيو. ريجمينٽ جو نالو لکيل هيو . اي ڪي آر ايف معني آزاد ڪشمير ريجمينٽل فورس، جيڪو بعد نالو تبديل ٿي صرف اي ڪي معني آزاد ڪشمير پيو. ٻه ميجر صاحب آيا هڪ آرٽلري ۽ ٻيو پنجاب ريجمينٽ جو، مون کان اچي پڇيائون ته هي ڪنھن جا ڪاغذ ٿو ٽائيپ ڪرين ته مون شرارتن چيو ته سائين نالي جي ته خبر ناهي ته پڇيائون بيچ تي ڇا لکيل هيو، مون چيو ته سائين انتي لکيل هيو
”آئو کائو راشن فري“ ٿورو هي وائڙا ٿي ويا ته چيائون هي تون ڇا ٿو چئين. مون چيو ته سائين اي ڪي آر ايف. سائين پوءِ کل ۾ اونڌا هجن، ٻاهر وڃي ٻين کي به ٻڌاين ٻيا اٺ ڏهه ميجر اچي گڏ ٿيا پوءِ ته هن غريب جي ڪٽ لڳي وئي. خير مان اهو ڪم ڪري واپس آيس.
ٻن ڏينھن کان پوءِ وري اسٽاف ڪاليج ۾ ٽائپنگ جي ونگار تي ويم، ٽن ميجر صاحبان جي ٽائپنگ جو ڪم هيو. انھن ميجرن ۾ هڪ سنڌي ميجر هيو، جيڪو آرٽلري ريجمينٽ سان وابسطه هيو جنھن اسٽاف ڪاليج پاس ڪيو پر ڪرنل جي پروموشن کان محروم رهيو. انجو نالو هيو ميجر عبدالغفور پيرزاده، جيڪو ڀاءُ هيو عبدالحفيظ پيرزاده جو. مسٽر عبدالغفور پيرزاده ان وقت ليفٽيننٽ ڪرنل پروموٽ ڪونه ٿي سگھيو، جڏهن ڀٽو صاحب وزيراعظم ۽ عبدالحفيظ پيرزاده صاحب وفاقي وزير هيو.
1981ع ۾ منھنجي ملاقات ٿي هئي عبداالغفور پيرزاده صاحب سان، جڏهن مان اسسٽنٽ ڪمشنر انڊرٽرينگ هيم، شڪارپور ۾ اها به رستي ويندي ملاقات ٿي هئي. تنھن وقت هي شايد پنھنجي زمينن تي وڃي پيو، سکر شھر کان ٻاهر آباد جي ويجھو ۽ مان وڃان پيو شڪارپور. هاڻي خبر ناهي ته ڪٿي آهن. بھرحال جٿي به هجن الله جي امان ۾ هجن. ميجر عبدالغفور پيرزاده صاحب هڪ باوقار ۽ پرخلوص ماڻھو هيو جنھن مان خانداني ماڻھائپ پري کان پڌري هئي. مان اهڙا انسانيت سان ڀرپور انسان گھٽ ڏٺا آهن.
1974ع ۾ اسانجي يونٽ ڪوئيٽا کان ڪراچي اچي وئي ۽ انھي سان گڏ ايڪسٽرا ٽائپنگ جي ڦٽينگ به ختم ٿي وئي. ڊسمبر 1974ع ۾ مان به آرمي کي خير باد چئي ڳوٺ هليو آيس. ليڪن آرمي سان گذاريل وقت اڄ به ياد آهي. اها هڪ حقيقت آهي ته مان آرمي مان گھڻو ڪجھه سکيو ۽ حاصل ڪيو. جيڪو ڪجھه اڄ آهيان اهو آرمي جي چار سال سروس جي عيوض، جيڪي مونکي ٻه سال عمر ۾ رعايت ملي ورنه مان Overage ٿي ويو هيم ۽ سي ايس ايس جي امتحان ۾ ويھڻ جي لائق ڪونه هيم. آخر گوڏي گاڏي جي سواري ۽ جتي جي کسي وڃڻ بعد منھنجي پوسٽنگ اي ڊي ايم ڪوٽڙي ٿي.