تنهنجو چهرو چنڊ جي چانڊاڻ ڄڻ،
مست ڇوليون حسن جون مهراڻ ڄڻ.
هُو شفق ۾ سج لهڻ جو روپ ڏس،
تنهنجي رخسارن جي آ لالاڻ ڄڻ.
ذلف جُھڙُ، انگور لَبَ، اکيون ڪنول،
۽ پسينو موتئي، سرهاڻ ڄڻ.
تون جتان گذرين لکين لوڙهيو وڃين،
هر قدم قيامت سندو اهڃاڻ ڄڻ.
سونهن تنهنجي جو آهي دامن وسيع،
حسن تنهنجو خان محمد کاڻ ڄڻ.