آڪاش آ اونداهو،
اڄ چنڊ به ڪونهي ڪو.
سڀ ساروڻيون جاڳيون،
سي آڌيءَ ڌاري جو!
اڄ چنڊ به ڪونهي ڪو.
هن ويل پکي ٻولي،
ويچارو الائي ڇو؟
اڄ چنڊ به ڪونهي ڪو.
من منهنجو هي تنهايون،
اڌ رات جو ڀوڳي ٿو،
اڄ چنڊ به ڪونهي ڪو.
دل روئي ڍرءُ ڪر تون،
رو روءُ اڃا پڻ رو!
اڄ چنڊ به ڪونهي ڪو.
هي ننڊ ڀرئي نيڻن،
۾ ڪنهن جو آ جلوو؟
اڄ چنڊ به ڪونهي ڪو.
ڪاڏي هي ويو گم ٿي،
“خاطي” آ چريو ڪيريو،
اڄ چنڊ به ڪونهي ڪو.