ٻه دليون ملن ٿيون دنيا ڇو سڙي ٿي،
ڀلا ڇا ٿِي پيو جي محبت وڌي ٿي.
ڇا بگڙيو دنيا جو ٻه مرڪي مليا جي،
ويهي ڪنهن جي ڪنهن جا ٻه ڳوڙها اگهيا جي،
ڀلائي ڪرڻ سان ته دلڙي ٺري ٿي.
نه ڪوڙن ٺڳن ۽ نه چوريءَ کان نفرت،
نه جواري شرابي ۽ خونيءَ کان نفرت،
پريميءَ کان پو ڇو نفرت لڳي ٿي.
جتي گل ٽڙن ٿا ته ڀنئور ڦرن ٿا،
اهي بي ڊپا ٿي گلن کي چمن ٿا،
ته پروانه ايندا شمع جي جلي ٿي.
جن خان محمد نه محبّت ڏٺي آ،
انهن کي خبر ڇا ته محبت مٺي آ،
محبت ۾ ڪيرئي کي راحت ملي ٿي.