راهون ڏسندي آ، ۽ روئندي آ،
هيءَ دل تولئه ويچاري.
هر شب تنهنجا چنڊ کان،
چاهه مان چنڊ کان، سڪ مان چنڊ کان،
حب مان چنڊ کان، حال پڇندي آ،
۽ روئندي آ...
ميڻ بتي جيئن ٻرندي آهي،
سڙندي آهي، جلندي آهي،
۽ ڳرندي آهي، تيئن ئي ڳرندي آ،
۽ روئندي آ...
پرهه ڦٽيءَ جو اي پيارل توکي،
اي سهڻا توکي، اي مٺڙا توکي،
اي پيارا توکي، ساريندي سڪندي آ،
۽ روئندي آ...
هيء خان محمد “خاطي” چئي،
خادم “خاطي” چئي، نوڪر “خاطي” چئي،
هي غلام “خاطي” چئي، جھوريءَ جھڄندي آ،
۽ روئندي آ...
هيء دل تولئه ويچاري.