ڪيڏي سهڻي ڪامڻي آهين،
روحاني ڪا راڳڻي آهين.
تنهنجي شفافيت تي شڪ ناهي،
گل تي شبنم جي ڪڻي آهين.
ڪنهن نوراني ڪرڻي وانگر،
تارن چنڊ مان تون ڇڻي آهين.
مهڪ گلاب ۽ موتئي جھڙي،
سونهن ۾ گل ڪو تون سڻي آهين.
جيون وکريل ذلفن وانگي،
تنهن جي ڪارڻ تون ڦڻي آهين.
اک جڏهن کان آ ملي توسان،
تون تڏهن کان ئي وئي وڻي آهين.
سڀ تشبيهون ٿوريون “خاطي”،
ڳالهه سچ پچ تون گھڻي آهين.