تون جڏهن اچين ٿو تنها لڳان، تون ناهين ته پوءِ رهاڻيون هتي،
تنهنجي هوندي نه ڪائي ڳالهه هلي، تنهنجي وئي کان پوءِ ڪهاڻيون هتي.
اڳ منهنجو ڏکن سان ڪنهن به طرح، ڪو ربط نه هو تعلق ئي نه هو،
اڄ غمن ڏکن جي راهن جون، ٿيون آهن نيٺ پڄاڻيون هتي.
تون موٽي ايندين آس اٿم، تڏهن ته اڃا هت بيٺو هان،
هن موڙ تي ملڻ ڌار ٿيڻ، اهي آهن يادون پراڻيون هتي.
سپنن جي جَهان ۾ “خاطي” مون، ڪئي ڪوشش سج اڀارڻ جي،
پر ڪيريو چئي تمنائن جون، جي ڏياٽيون هيون سي اجھاڻيون هتي.