سدا سڪ اوهان جي رئاري ٿي مونکي،
اچڻ جي عجيبا عنايت ڪيو ڪا،
غمن گوندرن ۾ گذر ٿي حياتي،
اچي هاڻ حاڪم حمايت ڪيو ڪا.
دنيا بيوفا پڻ ڌڪاري ڇڏيو آ،
اوهان خود اسان کي وساري ڇڏيو آ،
صلو ڇا اهو آ سچائي جو سهڻا،
اوهين پاڻ پيارا عدالت ڪيو ڪا.
سڄڻ تنهنجي زخمن صفا چور ڪيڙو،
اڃا ڪو تدارڪ نه تو مور ڪيڙو،
ڪيو لاعلاج آ حڪيمن طبيبن،
سڄڻ جِي پوان جي عيادت ڪيو ڪا.
مٺا روز “خاطي” روئي رت ٿو هاري،
اوهان جي اچڻ ڪاڻ واٽون نهاري،
اچي حال هيڻو هي هيڪر ڏسي وڃ،
پورِي پنهنجي ڪيرئي جي حاجت ڪيو ڪا.