منهنجي دل آ پيارَ ونگي،
منهنجون سوچون ست رنگي،
دل جي اندر واري دنيا،
بي حد لاحد ريءَ دنگي.
هن کان هن کي گھريو مون،
ٻيو هن کان هن جي تار منگي،
شهرت عزت مليڪت جام آ،
پر هڪ محبت جي آ تنگي.
تينءَ حياتيءَ لئه چاهت جيئن،
وارَ سنوارڻ ڪاڻ ڪنگي.
مون ۾ ڪهڙي سگهه او سائين!
توتي آهي ننگ ننگي.
لفظ خماريل ٿي پيا “خاطي”،
ڏاههَ جي ڏينڀن ڏات ڏنگي.