ڏئي دل ويٺس هڪ اڌ پل ۾،
جادو هو ڪو نيڻن _ ڪجل ۾،
هن کي چاهيم، ڏوهه ڪيم ڇا!
کڙو هنيو مون، ٻير پڪل ۾.
کل سهڻا کل، ڇڏ روئڻ کي،
مٺا ميڻ _ دل، ڇڏ روئڻ کي،
آ ميل _ گھڙي، ملي مس “خاطي”،
سا مرڪي مل، ڇڏ روئڻ کي.
هوءَ مونکي ڏسي هلي وئي،
جهڙي بجلي اچي هلي وئي،
نيڻن _ ڪنڌيءَ تان، سوچن _ تک ۾،
ڄڻ مکڙي ڇڻي هلي وئي.
وهه واه وڻين پيو تون، ڄڻ ته ملبوس آهين،
چشمي ۽ چاندنيءَ جي سهڻي لباس ۾،
ڪيڏو نه خوبصورت آ رنگ رخسار جو،
ڄڻ ته شربت ڀريل آ، شيشي جي گلاس ۾.
ڪونه ٿئي توسان سچو، ڪجهه سمجهه ڪر،
وجهه وٺي دوستن مٺن ٽوڪيو به ٿي،
کير پياري جنهن کي پاليم، تنهن ڏنگيو،
جنهن نانگ کان مائٽن مٽن روڪيو به ٿي.