تون سونهن آن سراپا، تون حسن جو خزانو،
تون ڪنهن ڪويءَ جو آهين سپنو صنم سُهانو.
گلڙن سندي ٽاري، مصور جي چترڪاري،
آهين تون اي صنم،
تخليڪار جي تون تخليق جو بهانو.
پلڪن جي جڏهن جهالر، اکڙين تي لاهين دلبر،
ڄڻ شام ٿيو پوي،
ڇڙيو ڪري ٿو ڇانوَ هي، ذلفن جو شاميانو.
ڪنئورو ڪپهه جيان تون، ڀنئورن جي آجيان تون،
تازو گلاب تون،
ڪويل به ڳائي تنهنجو ٿي تعريفي ترانو.
تنهنجو هي “خاطي” ڪيريو، توکي ڏسي آ جِي پيو،
مولا گواهه آ،
هڪڙو نه مان جِيُس پر، سارو جئي زمانو.