پاڻ سينگاري اچي، پو وڌو تو گهور ڇو،
پو وڌو تو گهور ڇو، من ڪيئي مجبور ڇو.
تو نگاهون ناز سان،
ڇو کڻي انداز سان،
ماريئي معذور ڇو.
دل کسڻ ڌاڙا هڻڻ،
قيد واٽهڙو ڪرڻ،
سو ڪيئي منظور ڇو.
مونکي منڊي موهه ۾،
ڪهڙي “خاطي” ڏوهه ۾،
ٿي وئين مغرور ڇو،
من ڪيئي مجبور ڇو.