چنڊ وڃي چئو پيارل کي تون توکي ڪوئي پڪاري،
آس ڀَرينِ نيڻن مان پيو هو اڻ کٽ آنسون هاري.
آشائن جي ڪشتيءَ کي آ طوفانِ غَمَ گھيريو،
مايوسيءَ جي اٿاهه ڪُنن مان، اچي ڪريوس ڪناري.
زخمي هرڻ جئن تڙپي تڙپي، اڌ مئو ٿي پيو آهي.
تشنه لبن کي جامِ شيرين پيارا وڃوس پياري.
جيون _ رڻ ۾ رات پئي ٿس آهي مسافر ماندو،
تنهن سفر ۾ سونهان ٿي ڪا راهه هلوس ڏيکاري.
مريضِ محبت “خاطي” ڪيرئي، جو احوال سُڻي هي،
بستري بيماريءَ واري تان يار اچوس اٿاري.