پيار ۾ اي پرين تو آ پاڳل ڪيو،
مان ته سياڻو هُيس توئي جاهل ڪيو.
تنهن جي هر هڪ ادا پر اثر ٿي پرين!
مرڪ موهي وڌو، گھورَ گھايل ڪيو.
زندگي خوش سدا مون گذاري هئي،
ٿي جدا جيء ۾ غم تو شامل ڪيو.
نه ته هي ويندو ٻڏي تنهنجو خادم سڄڻ،
ڪو سهارو ڏئي ويجهو ساحل ڪيو.
ڪين ٿيندي دوا تنهنجي بيمار جي،
پاڻ پنهنجي دوا خاني داخل ڪيو.
خون “خاطي” اميدن جو ناحق ڪري،
سنگدل ڏس سچي ڇا تو حاصل ڪيو.