کڻي ڇونه ڪيڏو سڄڻ کي غرور آ،
سلامي مگر ان جي ڀرڻي ضرور آ.
مڙن ٿا هزارين پتنگا انهي تي،
پرينءَ واري چهري ۾ ايڏو ته نور آ.
شرابن جي مونکي ضرورت نه ساقي!
صنم جي نگاهن ڏنو هي سرور آ.
دنيا چنڊ _ آڪاش واري تي پهتي،
مگر چنڊ زميني اڃا مونکان دور آ.
قبولي نه ڪڏهن آهي عشق بندش،
ڪجي ڇا چيو“هن” ته مونکي منظور آ.
“خاطي” خان محمد کلندي ڏسو ٿا،
مگر ان جو اندر سڄو چڪنا چور آ.