ڪنهن سان نه مان ڪڇان ٿو ، تو يار جي ڪري،
بس ماٺ ۾ رهان ٿو ، تو يار جي ڪري.
ماڻهن ستايو مونکي مهڻا ڏئي ۽ طعنا،
سي تير ٿي لڳا جو دل ۾ ٿيا نشانا،
هي ظلم سڀ سهان ٿو تو يار جي ڪري.
چريو چون گهڻا ۽ سودائي ڪي چون ٿا،
دنيا کان دور سمجهي ، پٿر به ڪي هڻن ٿا،
بدلو نه مان وٺان ٿو تو يار جي ڪري.
دانهون هي خان محمد توکي ئي روئي ڏيندو،
احوال سڀ اندر جا ڪيريو توسان سليندو،
سڪ ۾ نظم لکان ٿو تو يار جي ڪري.