ڇو نه ٿورا مڃان، آئون ٿورائتو!
قرب ڪيڏو ڏنئي تون ته قربائِتو!
مونسان چاهت ڪري ڪيڏا صدما سٺئي،
ڪم هِي ڪيڏو نه هو جيءَ جوکائِتو.
قابل رشڪ آ تنهنجي ننڍڙي وهي،
هر ادا ناز انداز شانائِتو.
تنهنجي تبسم مٿان پيارُ مونکي اچي،
تنهنجو مرڪڻ مٺا خوب ملهائِتو.
شل خدا دشمنن کان بچائي رکئي،
شل ٽڙين گل ٽڙي جيئن ڪو مندائتو.
منهنجي ڪارڻ پرين تنهنجي چاهت ڏسي،
روز “خاطي” جو روح آسائِتو.