ايڏا لسڙا آهن مٺي من جا ڳل،
جيئن پاڻيءَ ۾ ڪي پسايل ڪنول.
تهڙا رخسارن سان لبڙا ٿا وڻن،
جھڙا کير _ پيالي گلابن جا گل.
ڏاڍو خوبصورت هو ٿي ٿو پوي،
ڇڏي ڇوڙي جڏهن ٿو وارن جا ول.
سوين ڪائناتون نگاهون سندس،
رهن ڪاريون ڪجليون ريءَ ڪجل.
سدا ملوڪ نڪ ننڍڙو ۽ سٺو،
ڏند ڏاڙهون ڪڻا جينءَ مرجان مڙهيل.