آتم ڪٿا / آٽوبايوگرافي

چانڊڪا ۽ ملينيئم گرل (يادگيريون)

سدائين مُرڪندڙ چھري وارو ڊاڪٽر محمد اسماعيل ماڪو. ڊاڪٽر تہ ڀلو ۽ ماهر آهي، پر اُن کا وڌيڪ اِنسان دوست ۽ آدميت جو احترام ڪندڙ آهي. سڄاڻ ليکڪ ۽ شاعر. لطيفي فڪر کي پنهنجي نظر سان پرکيندڙ ۽ بيان ڪندڙ ۽ ڪمال جو داستان گو آهي. ڪتاب ”چانڊڪا ۽ ملينيئم گرل“ چانڊڪا ميڊيڪل ڪاليج جي يادگيرين ۽ واٽس ايپ گروپ تي لکيل مضمونن ۽ نثري ٽڪرن تي مشتمل دلچسپ ڪتاب آھي. ڪتاب ۾ رڳو شاگردن ۽ استادن جا قصا ناھن پر ڪيتريون ئي يادون، دلچسپيون ۽ تاريخي ڳالھيون پڻ شامل آھن. ڪتاب جي آخر ۾ ڊاڪٽر ماڪي، پنھنجن واسطيدار ڊاڪٽرن جا مختصر تعارف بہ شامل ڪيا آهن، جيڪي هڪ تسلسل ۾ هن ڪتاب جو حصو آهن.
Title Cover of book چانڊڪا ۽ ملينيئم گرل (يادگيريون)

ڊاڪٽرنثار هڪڙو

هن جو سڀاءُ پرھہ جي هير جھڙو هوندو هو مزاج جو ميٺاج ڪوهن کان سکي مھيسرو واھہ جي ڪپ تي چھچ ساون وڻن وارو هن جو ڳوٺ هميشہ ٽالھي نم، سرنھن، انبن، کجين جي ٻور ۽ گلن جي خوشبو سان سرشار هوندو هو ۽ ائين من جي معطري ۽ محبتن جو سڳنڌ فطرت هن کي ورثي ۾ ڏنو هو. هو تہ هونئن نائين بيچ جو هو ۽ ان جو تعلق نائين بيچ سان هو پر ان جو گهڻو اٿڻ ويھڻ ستين بيچ وارن سان هو. جو گهوٽڪي گروپ جيڪو اسان جي بيچ جي شاهنواز سيال، اشرف ڪلوڙ، اعجاز شاھہ ۽ ديوانن تي مشتمل هو ۽ اسان بہ انھن سان رليا مليا وتندا هئاسين پوءِ اهو هاسٽل پنجين جو 34 نمبر ڪمرو جنھن ۾ مرتضيٰ کھڙو بہ رهندو هو، چانڊڪا جي انھن سياسي ڪمرن مان هڪ هو جتي گهڻا سياسي ادبي بحث هلندا هئا ۽ تاس جي چوباز ۽ چانھيون ڪچھريون ۽ وڏا وڏا ٽھڪ ان ڪمري جي نشاني هئا، ان گروپ ۾ ڪشموري گروپ ۾ رزاق لاڙڪ، جاني ڪلوڙ ۽ منظور ڪلوڙ، مشتاق سومرو ۽ عزيز سومرو بہ شامل هئا ۽ ان چوٽيھين ڪمري جي الڳ سڃاڻپ هئي جو ان ۾ پروگريسو جيئي سنڌ جو چيئرمين ۽ چار وائيس چيئرمين رهندا هئا. اها هاسٽل پنج ڇھين ۽ ستين بيچ وارن جي رهائش گاھہ هئي ۽ هاسٽل جي اڱڻ ۾ ڪرڪيٽ تي تحسين ۽ مشتاق نوناري جا هوڪارا ۽ رڙيون هونديون هيون. جاني تہ جاني هو اهو اسان جي بيچ جو دادلو دوست تہ گذاري ويو آ پر صوفي روح وارو رزاق لاڙڪ وڃي بابا فريد جو مٺڻ ڪوٽ وسايو هو. اسان ستين بيچ جي دوستن کي ايناٽامي پڙهائيندو هو ۽ ذهين شاگرد هو سائين ﷲ بچائي ۽ عبدالقادر شيخ جو اهو پيارو شاگرد خبر ناهي ڪيئن پٺاڻي خان جي ڪافين تي ڇڪجي بابا فريد جي ديس هليو ويو هو. مون سان 91-90 ڌاري نشتر هاسپيٽل ملتان ۾ مليو هو. مٺڻ ڪوٽ جو ماهر ڊاڪٽر ۽ ڪاروباري شخصيت آ، سو نثار سڀني سياسي دوستن جي سنگم ۾ غير سياسي سينڊوچ هو هن جو پھريون ڪردار تڏهن ظاهر ٿيو جڏهن هن جو ڪلاس فيلو چانڊڪا جو ڇوڪرو ابوبڪر ڪلوڙ Hepatic coma ۾ هليو ويو ۽ جڏهن ان کي ڪراچي رفر ڪيو ويو تہ هن ان جي علاج لاءِ اهڙي تہ مھم هلائي جو هن کي هڪ ڇوڪري روئي هٿن جون سونيون چوڙيون لاهي آڇ ڪئي تہ هن ان کي وراڻيو ادي اڃان ايترا بہ سڃا ناهيون جو توکان چوڙيون وٺون. ابوبڪر ڪلوڙ تہ نہ بچي سگهيو مگر نثار سرخروٿيو. نثار جي ڪواٽر ۾ ڪثرت جو سامان هوندو هو Body Builder۽ Weightlifter هو هن جا Biceps and Triceps فاسٽ ۽ فيورس جي هيري جھڙا هيا ۽ هو حقيقي رانديگر هو جڏهن چانڊڪا جي هڪ ڪوارٽر ۾ بم ڦاٽو هو تہ هن ڊوڙي وڃي زخمي ڪڍيا هئا. ائين چانڊڪا جي سپاف ۽ جساف جي جهيڙي ۾ هاسٽل ٻئي جي ڄارين ٻاهران فدا ميراڻي ڪنھن سان ڳالھائي پيو ۽ هڪ ڪامريڊ جي رائفل جي نشاني تي اچڻ وارو هو تہ هن ڪامريڊ کي الجهائي ڪواٽر ۾ وٺي پاڻي پيارو ۽ ڳالھين ۾ مصروف رکيو، اها ڳالھہ تہ فدا ميراڻي بہ نہ ٿو ڄاڻي تہ نثار ڪيئن هن جي مدد ڪئي ۽ جڏهن نثار ايم بي بي ايس ڪئي تہ هو بہ پنھنجي حسن جھڙا حسين خواب کڻي ڪراچي هليوويو. اتي هو LRBTٽرسٽ سان وابستا رهيو ۽ اترين علائقن ۾ بہ خدمتون انجام ڏنيون ۽ اکين جو ماهر بڻيو ۽ هڪ ڏينھن جڏهن ڳوٺ آيو تہ هن کي خبر پئي تہ ڪو حڪيم ٺڳ اکين جي علاج ۽ آپريشن بھاني اکين کي بليڊ هڻي زخمي ڪري پٽي ٻڌي فرار ٿيو هن انھن سڀني جو علاج ڪرايو، ان ڳالھہ هن کي ايڏو بيچين ڪيو جو هن ڪراچي جون رنگينيون ڇڏي مھيسرو اسٽاپ تي رحيم فقير جي آستاني ڏي ويندڙ رستي تي ڪلينڪ کولي. ياد رهي تہ رحيم فقير جي آستاني تي چرين کي ٻڌي سخت تشدد ڪري سياڻي ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي ويندي هئي ۽ ان ڪوشش ۾ هڪ کوسو مريض وڌيڪ چريو ٿي ويو ۽ ڪھاڙي کڻي ڪئي ماڻھو ڪھي ڇڏيا، نثارهڪڙي پنھنجي ڪلينڪ ۾ اُن ننڍڙي شھر ۾ اکين جي آپريشن جو ٿيٽر ٺاهيو ۽ ٿورن پئسن ۾ علائقي واسين جا آپريشن ڪيا ۽ ٻيو علاج بہ ڪرڻ لڳو ۽ ائين رحيم فقير وارا مريض بہ هن ڏي اچڻ لڳا ۽ رحيم فقير جو آستانو آهستہ آهستہ ويران ٿي ويو. نثار هڪڙي سان ڪجهہ طبي مسئلا بہ ٿيا ڪجهہ ڏينھن اڳ هن منھنجي ڀاءٌ حاجي محمديونس جي وفات تي افسوس لئہ فون ڪيو، هو بہ ڪرونا ۾ فوت ٿيو. سمجهان ٿو تہ ٻيو ڀاءُ بہ ڪرونا کسي وئي، نثار هڪڙي جھڙا شخص ورلي پيدا ٿيندا آهن، اهو تہ مھيسرو ئي ڄاڻيندو تہ هن ڪھڙو پرين پيارو وڃايو آهي.