ڊاڪٽر ناصر جمال پٺاڻ
سوچ بہ سھڻي
ڦڙ ڦڙ جيڪا مينھن ڪڻي آ
تنھن سان جيڪا ڀون ڀني آ
خوشبو جيڪا کيتن ۾ آ
جيڪي مور ٽهوڪا موٽيا آهن
ڇوڪر جيڪي ڇيلڙا ڇيڪارن ٿا
۽ ٻڪر ٻيڪي جيڪا ٻاجهہ گهرن ٿا
پلر جا پالوٽ ٿي آ
چنچل چيلھين گهاگهر جيڪا ڇلڪي آهي
جيڪي گهگهرا پسجي ويا هن
وار وڪوڙي جيڪي ويڙهي
آڍي آڍي آب نچوڙي
تن اُت تون ٽھڪ ٻڌين ٿو
جيڪي واريءَ گس تي گاھہ ڦٽا هن
ڍورن ڍور ڍون ٿا جيڪي، تن جا
ات تون ٽپ ڏسين ٿو.
ٺوٺ چپن تي مرڪي
جيڪا مرڪ موٽي آ
ات جيڪا ٻاٻيھن ٻاڪار ٻڌين ٿو
کنوڻين جا کجڪار ڏسين ٿو
ڀاءُ جمال پٺاڻ مان ويٺو
ايئن ٿو ڀانيان
جيڪو جيءُ تنھنجي ۾
ٿر جو جيڪو روح وسي ٿو
ٽورنٽو جا منظر سارا، ڪي
مڌ ۾ مست رقص نرالا
توکان ڪين هو سنڌ کسيندا
جا دل تنھنجي ٿي ڌرتي ڌڙڪي
تنھن کان ڪيئن مان توکي ڌار او ڀانيان
جمال او جاني
جيڪو ڌرتيءَ سان پيار ڪرين ٿو
تنھن آڏو تعظيم ۾
منھنجا سارا لفظ جهڪن ٿا. . !!