مڙدہ گهمن پيا. . !
پارٽ 1: ماءُ ڪڪڙ وڪڻي ڪرايو ڪري شھر پھتي آهي. هڪ پيلي، ڏکيو ساھہ کڻندڙ ۽ انتھائي ٿڪل ٻار جي علاج لاءِ ڊاڪٽر پاران ٻار لئہ تجويز ڪيل دوائن لئہ ڪنن جون واليون وڪڻي دوا وٺي ٿي.
پارٽ 2: ٻار سست، نٻل لڳو پيو آهي هن جي دل ايترا ٽپا ڏئي ٿي ڄڻ هن جي سيني مان ٻاهر نڪري ايندي ٻار مسلسل کنگهي رهيو آهي ۽ ائين سپني ۾ ڪو سفيد فرشتو اچي ماءُ کي ٻڌائي ٿو تہ هن کي رت جي ڪمي آهي. ماءُ سوچي ٿي تہ اهو غربت ۽ بک ڪري آهي. ڏاهو ماڻھو ماءُ جو هٿ وٺي ليبارٽريءَ اچي ٿو. ڊاڪٽر ماءُ کي ٻڌائي ٿو تہ هن ۾ پيدائشي هيموگلوبين جي CHAIN جو نقص آهي ۽ هن کي مھيني ۾ ٻہ دفعا رت کپندي.
پارٽ ٽيون: ماءُ سوچي ٿي تہ اُهو هوءَ ڪيئن ڪري سگهندي محرم ماھہ آهي هوءَ ٻار جي زندگيءَ جي دعا گهري ٿي ۽ ائين ڪو رضاڪار ماءُ جو هٿ پڪڙي ٿيليسميا سينٽر وٺي اچي ٿو. اڃايل ماءُ ٿڌو شوڪارو ڀري پاڻي گلاس پيئي ٿي، رضاڪار هن کي اهڙي ڪمري وٺي وڃي ٿو جتي ڊزن کان وڌيڪ ٻار جن جي ٻانھن ۾ سيون ٽنبيل هيون ۽ رت جون ٿيلھيون لڳل آهن.
پارٽ چوٿون: ٻار عمر سان وڌن ٿا ۽ پاڻ ۾ رانديون ڪن ٿا مذاق ڪن ٿا. بلڊ بئنڪ سنڀاليندڙ پريشان آهي تہ هنن ٻارڙن جو مستقبل آخر ڇا ٿيندو.
پارٽ پنجون: ٻارڙا باغيچي ۾ راند ڪن ٿا، تيز هوا گهلي ٿي ۽ گلابن جون پتيون اڏامڻ شروع ٿين ٿيون ۽ ائين ڪئي گل هوا ۾ وکرجي وڃن ٿا ۽ انھن جي خوشبو رهجي وڃي ٿي ۽ ڪو ڏاهو ماءُ جي ڪن ۾ سس پس ڪري ٿو. گلاب جي پتين وانگر ڪڏهن هي مھمان ٻارڙا اڏامي وڃن، ڪو بہ نہ ٿو ڄاڻي، تہ هي ڪڏ هن وڃي ستارن سان گڏ چمڪندا، امڙ جي اکين جي محلاتن ۾ ڳوڙهن جو سيلاب اچي ٿو ۽ سڀ اميدون ٽٽي پون ٿيون.
پارٽ ڇھون: پاليسين جو طوفان اچي ٿو ۽ سمورن ڪاٺ جي گهرن جا لوڙها اڏامي وڃن ٿا جتي ٻار مڌر ننڊ ستا پيا آهن. هوءَ اٿن ٿا ۽ مدد لئہ پڪارن ٿا مدد ڪندڙ ڊوڙي ڀڄي وڃن ٿا.
پارٽ ستون: هي قديمي محل ۾ پراڻين يوناني اسيمبيلين وانگر ڏاهن جو اجلاس هلي ٿو ۽ اشرافيه بحث ڪري ٿي. دليل، سبب، مباحثو، ٻارڙا ڪرشن چندر جو ناول ”انسانن جو چڙيا گهر“ پڙهن ٿا. سقراط پاڻ کي ٽيبل هيٺان لڪايون ويٺو آ. قلوپطرہ ڀڄڻ لئہ پلان ٺاهي ٿي. آءٌ انھن کي مدد جي گذاش ڪندو رهان ٿو تہ ٻارن جي زندگي عذاب آ. مدد ڪئي وڃي. ڪورٽ کي ملتوي ڪيو وڃي ٿو. ٽن هفتن لاءِ“ آءٌ جان جيڪب جي گهوڙي جي قبر تي وڃي سوچان ٿو تہ فرنگي گهوڙن سان بہ پيار ڪندا هئا ۽ اسان ٻارڙن جي موت جي پرواني تي صحي ڪرڻ لئہ دليل ڏيون ٿا. اشرافيه جان جيڪب جو گهڙيال ڏسڻ وڃي ٿي. وقت پوئتي موٽ کائي ٿو. جتي سڀ خواب خيال پنھنجي مفاد لئہ سوچن ٿا. پاڻي گرميءَ سان اٻري ٿو ۽ بي رحمي ۽ ٻاجهہ مخالف لھرون گهڙيال جو پينڊيولم هلائن ٿيون، گهڙيال جي آواز جو پڙاڏو ڄڻ ٻارڙن جي موت جو وقت ڳڻڻ شروع ڪري ٿو.
(انگريزيءَ مان ترجمو)